Stichting oorlogsherinneringen is een non-profit organisatie die werkt met enthousiaste vrijwilligers. Ons doel; de herinnering van toen doorgeven aan de volgende generatie!
Wij merken helaas vaak dat voorwerpen uit de Tweede Wereldoorlog “verloren” gaan bij het overlijden van ouders of grootouders. Daarmee gaat ook de herinnering die aan het voorwerp verbonden zit helaas ook verloren. Stichting Oorlogsherinneringen wil deze voorwerpen graag behouden voor de volgende generatie.
Voorlopig treft u een deel van de geschonken voorwerpen aan op deze pagina. Uiteindelijk willen we alle spullen tentoonstellen zodat ze voor iedereen bereikbaar zijn.
Heeft u een aanvulling op de collectie van de stichting? Laat het ons weten, dan maken wij de voorwerpen toegankelijk voor iedereen! Op deze manier houden we samen de geschiedenis levend!
Onderstaand een aantal reeds ontvangen schenkingen.
INVASIE DER GEALLIEERDEN IN WEST-EUROPA BEGONNEN. Zo kopte op dinsdag 6 juni 1944 de Gooi en Eemlander haar uitgave. Vandaag exact 73 jaar later is deze dag beter bekend als D-Day. Dankzij de schenking van familie Blijenberg kunnen wij deze krant met jullie delen.Onlangs hebben wij een hele mooie toevoeging aan onze collectie mogen doen. Eén die een mooie plaats krijgt in onze toekomstige tentoonstellingsruimte. Een herinneringsoorkonde uitgereikt aan G.J.E. Kolthof voor het tijdens de oorlog ter beschikking stellen van zijn café voor verzetsactiviteiten. Om deze oorkonde zit echter wel een zwart randje… Een veel geziene gast in het café was namelijk ene Huschka. Gezien zijn gedragingen en de contacten die hij in dit café had, was het voor Kolthof en zijn dochter, die eveneens in het café werkte, al snel duidelijk dat ze te maken hadden met iemand van de Sicherheitsdienst. Een veelgeziene gast in het café was Huschka. Gezien zijn gedragingen en de contacten die hij in dit café had, was het voor Kolthof al snel duidelijk dat ze te maken hadden met iemand van de Sicherheitsdienst. Op 24 oktober 1944 werd Kolthof bij een razzia gearresteerd en naar Duitsland afgevoerd. De dochter van Kolthof deed er alles aan om haar vader terug te krijgen en sprak Huschka aan, over het feit dat haar vader naar Duitsland was afgevoerd. Vervolgens ging Huschka, persoonlijk naar Ochtrup in Duitsland en haalde Kolthof daar uit de gevangenis. Om verdere moeilijkheden te voorkomen, kreeg Kolthof van Huschka tevens een “Ausweis”. Na de terugkeer van Kolthof heeft het café gediend als ontmoetingsplaats voor de ondergrondse. Wat Kolthof niet wist was dat Huschka werkzaam was voor de SD en via hem infiltreerde in de ondergrondse. Kolthof, die een zeer goede indruk van Huschka had gekregen nadat deze hem had vrij gekregen, vertrouwde hem blindelings en bracht Huschka in contact met zijn neef, Gerrit ter Borg, een medewerker van de Landelijke Onderduikers Organisatie. De contacten die Huschka via Kolthof had gelegd zijn één dag voor de bevrijding van de stad nog een aantal mensen fataal geworden. Bij een inval van de SD aan de Sumatrastraat werden alle aanwezigen in de woning, op uitzondering van één vrouw die zich onder een tafel verstopte, geliquideerd. Een bijzondere oorkonde van de eigenaar die dacht het goed te doen maar onbewust de Duitsers hielp de ondergrondse op te rollen.Wij zijn in contact gekomen met meneer Van Gens uit Putten. Hij is jaren lang boswachter geweest om het Landgoed Oldenaller en hij had nog een kist uit de oorlog in de schuur staan waar hij niks mee deed. Onze interesse was gewekt… De kist was van een bewoner van het landgoed geweest, meneer Van Veen. Van Veen was in de jaren na de oorlog Luitenant ter Zee en heeft gevaren op Indië. Op de kist staan zijn naam, rang en dienstnummer. In eerste instantie gingen we uit van een manschappenkist, maar na een schoonmaak bleek er een verassing onder het stof te zitten. Het was namelijk geen manschappenkist maar een gecamoufleerde Duitse kist voor een Fernschreiber. Een vrij unieke kist voor een machine die via elektrische signalen berichten kon verzenden. Van Veen is na de oorlog in bezit gekomen van de kist en is hem vervolgens gaan gebruiken om zijn spullen mee te vervoeren in het ruim van het schip. Wij zijn Van Gens dankbaar voor de donatie. De kist en het verhaal krijgen een mooi plekje in onze toekomstige tentoonstellingsruimte!
Stengun MKII gebruikt door de verzetsgroep Monnickendam. Geschonken door familie De Bruijn uit Monnickendam.Arbeitsbuch van Mevr. HeilscherInvorderingsdocument voor hond Lida. Geschonken door Ina Holtrop uit Ermelo.Duits gasmasker achtergebleven in Ermelo in de april dagen van 1945. Geschonken door familie Staal uit Ermelo.Feldpostkaart van twee Nederlandse jongens die voor de Duiters deel namen aan de veldtocht in Rusland.
Verkiezingspropaganda boekje van de NSB. Geschreven door C.B. Hylkema in 1935Setje papierwerk met daarbij een Laatste brief geschreven door Aart Simon aan zijn moeder. Aart is dusdanig gewond geraakt tijdens een Engels bombardement dat hij weet dat hij zal sterven. Geschonken door familie Bloermendaal.Familie Folkers uit Ermelo heeft ons recent een leuke schenking gedaan, namelijk een bord dat aangeeft waar te schuilen bij een luchtaanval. Best een bijzondere schenking aangezien er in Ermelo geen officieel ingerichte schuilkelders bestonden. Het bord komt uit de oude school van Emaus, op het terrein van het huidige ‘S Heerenloo. Blijkbaar vond ‘S Heerenloo het noodzakelijk zelf voorzorgsmaatregelen te treffen voor een eventuele luchtaanval. Of dit te maken had met de dichtbij gelegen Duitse schietbaan aan de Zeeweg is niet bekend.Wilhelminaspeldje vervaardigd uit een dubbeltje. Geschonken door Jan Wegner.Britse kokers die om de poten van een duif werden gebonden voor het vervoeren van boodschappen. Geschonken door de heer Vernooij.ANSTECKENDE KRANKHEIT! Oftewel: Besmettelijke ziekte. De bezetter was doodsbang voor besmettelijke ziekten onder de soldaten, vandaar dat dit kaartje werd afgegeven bij het vermoeden van een besmettelijke ziekte bij één van de bewoners op het adres. Inkwartiering vond om die reden niet plaats. Of er daadwerkelijk sprake was van een besmettelijke ziekte is niet duidelijk. Het zou ook een goede dekmantel kunnen zijn geweest van illegale praktijken. Geschonken door familie Blijenberg.Wij mochten van mevrouw van Dijk uit Putten de correspondentie van haar vader Jan Pastoor ontvangen die hij heeft geschreven vanuit kamp Vught en Dachau. Een unieke verzameling brieven die een goed beeld geven over de situatie in die tijd.
Onlangs is oorlogsherinneringen dit tijdschrift in een grotere partij papierwerk dat is gedoneerd tegen gekomen! Niemand minder dan Adolf Hitler kwam in 1943 met zijn eigen tijdschrift. Namelijk Zijn leven, zijn werk. In deze Nederlandstalige propaganda-uitgave over het leven en werk van Hitler staan talrijke zwart-wit foto`s in koperdiepdruk. O.a. van Photo Hoffmann. Deze Heinrich Hoffmann was de officiële fotograaf en een persoonlijke vriend van Hitler. Onderwerpen in dit werk zijn: Het leven van Adolf Hitler. Het Regiment List. Adolf Hitler als frontstrijder. De strijd van Adolf Hitler. Horst-Wessel Lied. Het programma der N.S.D.A.P. en Duitsland ontwaak!
Ten tijde van de oorlog was de Veluwe voor veel evacuees en onderduikers een toevluchtoord. Zo ook op het adres van de familie Bloemendaal uit Putten. Nabestaanden van de familie hadden deze tabaksdoos met bijzondere inhoud al een poos op zolder staan. Bij de familie aan de Stenenkamerseweg hebben meerdere onderduikers gezeten. Een aantal van deze onderduikers hebben in de tijd dat ze in Putten verbleven voorzorgsmaatregelen getroffen om zich zelf in geval van nood te kunnen verdedigen. Eén van deze dingen is dit (vermoedelijk samengesteld) handrevolvertje. Het paste zonder opgemerkt te worden makkelijk in een handtas of in een binnenzak. Wie de maker is geweest en of het ooit is gebruikt in een noodsituatie is niet duidelijk.
‘Een groot teken in een klein doosje’. Onlangs kregen wij van mevrouw Schuurman uit Ermelo dit kleine ronde doosje. Hoe klein ook… het was in ieder geval spannend om er achter te komen wat er in zat. Het bleek een ringetje te zijn, en niet zomaar een. Een ringetje gemaakt uit een zilveren kwartje (de ring zelf) en een zilveren dubbeltje (de opdruk). Na het uitbreken van de oorlog verloor de gulden snel haar waarde, met name het papiergeld. Omdat o.a. de dubbeltjes met de opdruk van Wilhelmina van zilver waren behielden deze hun waarde en werden ze vervolgens massaal binnen de deur gehouden. Na verloop van tijd werden de muntjes omgetoverd tot ringetjes, speldjes etc. Het “dragen van een Willemientje” werd een teken van verzet. Echter dit was niet zonder gevaar, het dragen van een dergelijke ring of speld kon je namelijk duur komen te staan zodra de bezetter hier achter kwam. Stibo had al een speld van de heer Wegner in de collectie en nu dus ook een vrouwelijke variant! Wij zijn er heel erg blij mee!!Elastolin speelgoedsoldaatjes geschonken door de heer W. NieuwlandGedoneerd door Jan Hartog. Brief inzake het nieuwe beleid voor Joodse scholieren
