Jan Wegner
De hongertocht naar de Noord-Oostpolder
Eén van de laatste herinneringen van 2016 komt van de heer Wegner uit Amersfoort. Opgegroeid in de Haagse Schilderswijk aan de Rembrandtstraat en in de loop van de oorlog deel genomen aan meerdere hongertochten naar o.a. de Noord Oost Polder.
‘Ik woonde in de oorlog in het Schilderskwartier in Den Haag met mijn moeder, vader, twee broers en een zusje. Mijn vader hielt in het grootste geheim postduiven op onze zolder en mijn broer vervalste regelmatig de cijfers en/of letters van de voedselbonnen om zo meer en andere levensmiddelen te krijgen.
De Rembrandtstraat waar Jan opgroeide.
Later is hij een bekende kunstenaar geworden die ook veel op het doek heeft gezet van onze tijd in de Noord Oost polder.
Buiten de bijna dagelijkse bezigheden in de oorlog, zoals het tussen de tramrails weg halen van de houtblokjes om die kleingemaakt te verstoken in het Majo kacheltje, gingen wij op pad om in de bossen takken en boomstronken te bemachtigen om het huis mee te verwarmen. Dat wij in deze periode ook katten, meeuwen en van eikels gebakken pannenkoeken hebben gegeten kan ik beter maar buiten beschouwing laten.
Majo-kacheltje – www.mijndenhaag.org
Toen het leven beroerder werd in 1944 ging ik, alleen of soms met mijn zus en later met mijn broers op hongertocht. Eerst in de omgeving van Den Haag, later in het najaar van 1944, lopend over de provinciale wegen en snelwegen naar Utrecht, Amersfoort, Putten en verder naar Harderwijk. Daar konden we aansluiten in een lange rij voor een gratis kop soep bij de California fabriek.
Vervolgens ging de reis verder naar Kampen, over de IJssellinie naar de Noord Oost Polder, ook wel Nederlands Onderduik Paradijs genoemd. We werkten voor boeren die nog maar net begonnen waren met het ontginnen van het nieuwe land. We sliepen daar in barakken waar ook veel onderduikers verbleven. Af en toe werd er door de Moffen een razzia gehouden en werden er verschillende jongens die zich daar hadden verstopt opgepakt. Ik heb daar tot na de oorlog als veertien jarige jongen gewerkt.
Waarom dit Hongerwinter verhaal? Niet alleen omdat we als jonge kinderen op weg gingen om voedsel te verschalken, maar ook omdat we op langere tochten maanden van huis waren en mijn ouders daardoor dan de beschikking hadden over de voedselbonnen van alle niet aanwezige kinderen.
Wilhelminaspeldje
Prent van Henk Rotgans – Duitsers op zoek naar mannen die ondergedoken zaten. www.emmeloord.info
Prent van Henk Rotgans – De ontginning van de Noord Oost Polder. www.emmeloord.info