Jan Willem Wouters

Opgetekend door J(Sjef) Smeets

Vandaag, 18 juni 2024, vertelde ons in Geldrop de, aldaar op 25.8.1981 geboren, heer Jan-Willem Wouters het mooi gedocumenteerde oorlogsverhaal, zoals zijn oma Jo van Deursen – Besselink, geboren in Beltrum, gemeente Eibergen op 17 september 1920, zelf aan hem overdroeg.

Hoe deed ze dat? Toen ik in groep 5 van de St. Jozefbasisschool in Geldrop zat (1990) kregen we geschiedenis over de Tweede Wereldoorlog. Zelf was ik toen 9 jaar oud en wilde daar alles over weten. Ik heb toen mijn oma gevraagd wat ze me kon vertellen. Haar verhaal gaf ze me - in haar duidelijke handschrift uitgeschreven - zodat ik het mee kon nemen naar school:

Mijn leraar, Ronald Platjouw, heeft oma’s verhaal gebruikt tijdens die geschiedenisles. Ook de jaren daarna is het verhaal in andere klassen gebruikt tijdens de les over de Tweede Wereldoorlog.

 

1990 Jan Willem met Oma

De moeder van oma, Gerdina Besselink - van de Weer, runde in Beltrum hun kruidenierswinkel en vader Wilhelmus Besselink was kassier bij de Boerenleenbank.

Zoals oma ook beschrijft waren er geallieerde beschietingen op maandag 26 maart 1945. Van het huis met de winkel werd de voorkant vernield. Het stond tegenover de pastorie.
(In stukken van het Historisch Archief Beltrum lezen we “dat het dorpscentrum in de vroege ochtend van 26 maart 1945 door vliegtuigen met granaten werd bestookt. En dat daarbij naast het winkelwoonhuis van de familie Besselink, Meester Nelissenstraat 23, ook de kerk en de lagere school zware schade opliepen. De school was toen al enige tijd bezet door Duitse soldaten, die er ook Oost-Europese frontsoldaten vasthielden. Het is nooit bekend geworden wie en hoeveel daar slachtoffer zijn geworden van deze aanval. De  kerk had een voltreffer gekregen, die door de gewelven heen sloeg”. J.S.

Het gezin Besslink met v.l.n.r. de kinderen Guus, Lien, Jo en Miem                                                    Mei 1945 het huis na de beschieting

Oma vertelde graag. Dus tot slot nog een herinnering, die in de familie is blijven hangen. Ze hadden een herdershond, die niet at als ze erbij zeiden: “Dat is van Hitler”. Maar als ze zeiden: “Van Wilhelmientje” dan at hij alles netjes op.