Opgetekend door Marcel Janse

Middelburg augustus 2025

Dit is het interview met mevrouw Catharina van der Slikke uit Middelburg over haar herinneringen aan de oorlogsjaren in WOII in de bakkerij van haar ouders aan de Langeviele 70/72

Voorgevel van het huis aan de Langeviele 70/72 in Middelburg waar de bakkerij van familie van der Slikke was gevestigd.

Het huis De Gouden Leest werd eerst bewoond door familie Schoenmaker, daarna in gebruik als bakkerij bij de familie Schipper, Familie van der Slikke, familie Maljaars en nu als interieurzaak door familie Kochanowski onder de handels naam BMK interieurs.

Mevrouw van der Slikke is geboren in het jaar 1937 in Middelburg. Zij komt uit een gezin met 5 kinderen. Chaterina heeft nog herinneringen aan 17 mei het bombardement en artillerievuur op het historische Middelburg.
Aannemelijk is dat zowel Duitse als Franse artilleriegranaten en Duitse vliegtuigbommen tot de grote stadsbrand hebben geleid, waarvan het Duitse artillerievuur vermoedelijk de belangrijkste oorzaak was. (bron Zeeuwse Ankers)

De vlucht van het gezin naar Zanddijk/Veere op de wagen van de Kolenboer Simpelaar. Het branden en instorten van de Lange Jan staan nog in haar geheugen gegrift. Ook haar val van de wagen tijdens de vlucht zijn haar bijgebleven.

De dreiging van de Duitse bezetters, de foute Veldwachter en de angst is haar goed bijgebleven. Zo moest haar vader verplicht brood bakken voor de Duitsers en onder dreiging van een geweer moest er dan voldoende Weizenmehl brot gebakken worden.

Honger werd er niet geleden. De duiven werden in opdracht van de Duitse bezetters als eerste opgegeten vervolgens stonden de konijnen op het menu en in het geheim werd er 's nachts een schaap en/of een varken geslacht zodra dit nodig was. Dat was in 1944 toen Walcheren onder water stond en er veel mensen in het huis en bakkerij waren. De binnenstad van Middelburg stond tijdens de inundatie droog.

Er werden voedselpakketen naar familie in Amsterdam gestuurd waar hongersnood heerste. Dit was mogelijk tot dat de moerdijkbrug bezweek.

Tevens herbergde de familie van der Slikke 2 onderduikers met gevaar voor eigen leven. Op een zeker moment ontdekte Catharina tijdens het spelen op zolder dat er matrassen achter het dakbeschot lagen en snelde naar haar vader in de bakkerij om dit te melden. Haar vader trok wit weg en maande direct tot stilte. Hij gaf duidelijk aan dat als het bekend zou worden het hele gezin gedood zou worden.

In de bakkerij was het een komen en gaan van klanten. Bij binnenkomst in de bakkerij stond er op een plank een blikje met een wisselende boodschap. Het was of de strijdkreet van de NSB “Hoezee” of alleen met de tekst Zee.

Onderstaand staat de uitleg van het waarom van dat blikje dat mevrouw van der Slikke zelf heeft opgeschreven en wat zij nog heel erg goed weet.
Het blikje is in september 2025 door mevrouw van der Slikke naar het oorlogsmuseum in Nieuw en Sint Joosland gebracht en overhandigd aan Stef Traas eigenaar van het Museum.

Tijdens de bombardementen in oktober 1944 op de dijken in Westkapelle, Vlissingen, Ritthem en Veere liep Walcheren onder water.

De hoger gelegen binnenstad van Middelburg bleef droog hierdoor kwamen vele evacuees van Walcheren een veilig heenkomen zoeken in Middelburg. In de kelder van de bakkerij zaten gedurende 3 weken van de beschietingen ongeveer 30 mensen. Catharina kan zich nog goed de angstige momenten in de schuilkelder herinneren.

Op het moment dat Middelburg bevrijd was kreeg de kleine Catharina van haar moeder de zelfgemaakte strik met oranje balletje opgespeld die zij daarna nog ieder jaar tijdens Bevrijdingsdag trouw draagt.

De oorlog in Middelburg duurde tot en met de overgave van de Duitsers op 6 november 1944 in Middelburg.

Overgave op 6 november 1944 op de Dam 6 in Middelburg door de Duitse officier Daser.

Onderstaand de bijeengedreven Duitse gevangenen op de Dam in Middelburg (bron Zeeuwse Ankers)