Henriëtte van ’t Wout

Mijn naam is Henriëtte van’t Wout en ik ben in 1972 te Utrecht geboren. Voor mij was de oorlog alleen iets uit geschiedenisboekjes. Van huis uit leerde ik wel om stil te zijn tijdens de Nationale Dodenherdenking, maar ik had geen idee wat ik tijdens die minuten herdenken moest.

Mijn vader vertelde dan over de Duitsers die bij hen aan deur kwamen om mijn opa op te halen. Bij het zien van een grote kinderschare bij de deur, besloten ze alleen hun laatste brood mee te nemen.  Met opgetrokken neus liepen ze ermee weg, alsof ze er vies van waren,’ vertelde hij er steevast achteraan en zijn verbolgenheid klonk er nog altijd in door. Mijn moeder wist zich alleen nog de bevrijding te herinneren. Van de Canadezen, die bij hen achterin het veld lagen, kreeg ze toen een chocoladereep. Daardoor is, volgens haar, haar voorliefde voor chocolade is ontstaan.

Pas toen ik mijn man leerde kennen, hoorde ik veel gruwelijker verhalen. Zijn vader Daniël groeide als Joods jongetje op in Amsterdam. Het leven werd hen steeds moeilijker gemaakt en uiteindelijk dook hij met zijn ouders onder in een groot herenhuis aan de gracht. Maar ze werden verraden en naar De Hollandsche Schouwburg gebracht, waar alle Joden werden verzameld. Daarvandaan zouden ze worden weggevoerd naar de diverse concentratiekampen.

Het verzet slaagde erin om mijn schoonvader, via de crèche aan de overkant, te bevrijden. De ouders van Daniël werden wel gedeporteerd en vermoord in de kampen.

Toen ik dit verhaal hoorde ben ik me pas echt gaan verdiepen in de tijd van toen. Ik ging naar de Hollandsche Schouwburg en Herinneringskamp Westerbork. Ik las boeken over de holocaust en bekeek documentaires over de Tweede Wereldoorlog. En hoe meer ik te weten kwam, hoe schokkender ik het vond. Waren mensen werkelijk tot zulke afschuwelijke praktijken in staat?

Gelukkig hoorde ik ook van dappere mensen. De mensen van het Verzet. Dankzij hen is mijn schoonvader in leven gebleven en kunnen wij de verhalen nog doorvertellen.

Dat wil ik dan ook heel graag gaan doen, als vrijwilliger bij deze Stichting Behoud Oorlogsherinneringen. Opdat wij nooit vergeten…

Henriëtte gaat de regio's Deventer en Doetinchem voor haar rekening nemen!